Buurtlink tv...

Ben vandaag op pad geweest met Elvira van Buurtlinktv. Volgende week volgt de link naar het filmpje.

Vervolg speeltuin...

Na mijn gesprek met de vrouwen over de speeltuin ben ik vandaag mijn eerste second opinion gaan doen. Ik heb 3 ouders gesproken en die waren heel positief over de speeltuin. Zelf vonden ze het er aantrekkelijk uitzien en ook hun kinderen vinden het spannend en leuk. Een kind, dat helemaal geen held was, maakte ook gebruik van de wat engere toestellen en de boomstam op de zandberg, maar zag deze juist als uitdaging. Zo zie je maar. Het gaat om het kind wat hij of zij wil en/of durft. Daarnaast ligt het aan de ouder of iets eng is of niet. Morgen ga ik nog verder op onderzoek uit.
Vanavond ben ik weer een ronde gaan doen met de Praatjeswagen. Naast een paar korte gesprekjes met volwassenen, maar ook met kinderen, heb ik 2 lange gesprekken gehad met Flip en Hans. Geen shokerende dingen maar gewoon dingen die hun bezig hield. Je ziet altijd weer dat na een ‘aftastend’ begin, je altijd wel ergens uitkomt wat mensen bezig houdt. Tijdens het gesprek met Hans werd er zelfs een kopje koffie geserveerd.

Delden...

Vandaag even op en neer geweest naar Delden. Daar kunnen ze vanaf vandaag een gesprek op niveau voeren tegenover het station (kunstruimte) 'Perron 1'.

Undercover...

Ik ben eventjes terug op de camping om morgen met een installatie naar Delden te rijden.
Gisteren op m'n atelier een installatie voorbereid en heb 'm vandaag in Delft geinstalleerd: 'Playful Hangout'. Ik dacht 'm even op te zetten maar het is uiteindelijk nog een hele puzzel geweest. Maar het resultaat was genieten.

Vervolg fotoverslag.

Dag van tegenstellingen...

Wat een dag! Vanmorgen had ik niet kunnen bevroeden wat voor enerverende dag het zou worden. Het is ook teveel om allemaal op te schrijven maar ik ga mijn best doen.

Vroeg begonnen om er zeker van te zijn dat vandaag mijn nieuwe installatie af zou komen en geplaatst zou kunnen worden. Om een uurtje of 11 heb ik lekker nog in alle rust een appelflap gegeten die Nicole, een van de gasten die ik heb gesproken, kwam brengen. Toen ze weg wilde gaan kwamen Aaron en Roel die ik beloofd had een keer te mogen komen kijken.
Na het middag eten werd het buffelen aangezien ik steeds weer dingen tegen kwam die niet goed waren of beter moesten. De stress begon toe te slaan. Daarnaast was ik me al wel aan het verheugen op het plaatsen van het beeld aangezien ik het een heel verrassend beeld vond geworden (Je ziet dat pas echt als het in elkaar zit en recht op staat).
Om +/- 7 uur kwam Fedde voor het plaatsen. Eindelijk was het dan zo ver. Het was weer net als vorige week een convoi exeptionel. Zeker toen ik zag dat mensen langs de wegen stonden en kinderen mee fietsten.
We hadden het beeld nog niet helemaal neergezet en toen kreeg ik de eerste wanklank te horen. Net nadat Remco, de camping manager, me had gevraagd of ik naast al die goede reacties ook negatieve geluiden hoor. Een vrouw kwam er aan gesnelt en vroeg of dit hier zou blijven staan. Kwaad werd ze ervan en vroeg zich af of er eerst een ongeluk moest gebeuren voordat het weggehaald zou worden. En spuuglelijk vond ze het ook nog. Ze zou haar beklag bij de receptie doen. (Wordt vervolgd.)
Nadat we het andere zitje wat op die plek stond op het speelveld hadden gezet wilde ik naar huis om eindelijk te gaan eten. Maar ik werd aangehouden door 3 vrouwen die hier al 35 jaar zitten. Het begon heel leuk en geinteresseerd maar na verloop van tijd veranderde het gesprek (niet op een vervelende manier). We kregen het over de speeltuinen. Daar was alles mis mee; vies zand, verotte boomstammen met gevaarlijke uitsteeksels, brandnetels …. En toen kwam het… “Snapt u dan dat we het erg vinden dat er wel geld is voor kunst terwijl dat beter eerst in de speeltuinen gestopt kan worden ("...niets ten nadele van u hoor!"). Ze daagden me uit om de speeltuin te inspecteren en dan mijn mening te geven. Ik zei tegen ze dat ik er binnenkort met m’n Praatwagen naar toe ga en dan, naast mijn eigen inspectie, de meningen zal vragen aan de aanwezige ouders. Ik ben benieuwd.
Ik ga die vrouwen weer opzoeken om verslag te doen.

Ra ra wat wordt dat...

Gisteren middag 2 kinderen van een jaar of 12 gesproken bij de Pan. Ze waren heel erg geinteresseerd. Ze stelde allerlei vragen en vroegen of ze een keer op m'n werkplaats mochten kijken. Angezien ze zo enthousiast waren besloot ik een uitzondering te maken (als ze het maar niet door vertelden).
Na mijn noeste arbeid aan een nieuw installatie voor bij het vliegerveld ging ik eten bij een vrouw waar ik een gesprek mee heb gevoerd. Leuk om zo van een andere kant de camping te ervaren. Lekker gegeten, biertjes gedronken en veel gekletst. Waar ik van op keek was dat ze me vertelde dat je vanaf volgend jaar maar een behuizing op je 'kavel' mag hebben. Ik vind het juist de charme van deze camping. Iedereen geeft op z'n eigen wijze invulling aan z'n woonplek. Iets waar je 'thuis' toch minder vrij in bent.
Ook kwam ik er achter dat ik een verkeerd beeld gemaakt heb van een aantal mensen hier op de camping. 's Morgens kom ik regelmatig mannen tegen (met dikke buik) die met een bierfust lopen. Nu begrijp ik pas waarom ik er zoveel tegen kwam. Het blijkt voor stromend water te zijn in je huisje of caravan. Maar ja ... het kan natuurlijk ook een goed excuus zijn....
Morgen hoop ik de nieuwe installatie af te ronden en wellicht te plaatsen. Het schilderen doe ik dan ter plaatse.
Maandag ben ik een paar dagen weg om een installtie te maken voor een expositie in Delft, werk voor Lowlands ophalen en een gespreks-setje naar een expositieruimte in Delden brengen. Helaas vallen al deze dingen samen waardoor ik pas weer woensdag/donderdag terug ben.

Loslopende mensen...

Gisterenavond heb ik een ronde gemaakt met de Praatwagen. Al snel raakte ik met mensen in gesprek. Ik dan even een overdenking bij de persoon waarom en waarover het praatje zou moeten gaan maar ook zie je meteen de nieuwsgierigheid om er op in te gaan. Na wat small talk kom ik toch altijd in de wat diepere lagen van de gesprekspartner. Van flatscreen en voetbal tot retraite in een klooster en problemen op het werk.
Ook heb ik een vrouw gesproken die me aangaf hier totaal van de buitenwereld afgesloten wilde zijn. Geen telefoon, internet en t.v. maar ook geen stroom. Ze zit al 20 jaar in een huisje omringt door vrienden en kennissen die ze kent vanaf haar studie tijd. Allemaal leven ze op de camping als zij en geven zich over aan het vrije leven zonder zorgen en verpichtingen. Ook gaf ze aan dat ze vind dat volwassenen ook meer moeten spleen. Om 12 uur liep ik vol indrukken terug naar m’n huisje in de angst mensen wakker te maken (de wagen is niet geheel geruisloos).
Vanmiddag sprak ik een vrouw die zich ook tot de loslopende mens rekende. Opzoek naar hoe het allemaal verder moet. Met van alles bezig geweest en opgebouwt maar wat nu? Hoe nu verder? Ik heb haar mijn nummer gegeven om er nog een keer dieper op in te gaan aangezien de kinderen haar aandacht weer vroegen.

Vandaag heb ik een Gespreks-setje bij de weg naar het strand geplaatst. Dit is een fantastisch plek met een heerlijk uitzicht. Zeker als de schotse hooglanders zich laten zien. Ik denk dat ik deze later ga inwisselen voor een installatie die ik nog moet maken en die ik hier voor de camping achterlaat. De reacties op deze installatie op deze plek is zo danig dat mijn keuze gemaakt heb. Ik heb er al ideeen voor maar die houd ik nog even voor me.

De kinderen zijn helemaal in de ban van mijn installaties. Ik kom regelmatig kinderen tegen die me vragen wat het allemaal is wat ik doe en kinderen komen me achterna gefiets als ik weer met een karretje loop om iets te plaatsen. Vanmiddag ging het ze iets te langszaam, maakten een ommetje en zaten even later weer achter me.

Transformatie...

Gisterenavond kwam mijn buurman even wat oude nrc bijlagen brengen zoals hij beloofd had. We raakten in gesprek over mijn werk. Tot nu toe was zijn kennis van kunst beperkt tot schilderijen en beelden. Hij had nog niet hehoord van sociaal en/of maatschappelijk geengageerde kunst. Ik vertelde hem dat er in de kunst ook het een en ander is verandert en hij kon daar in meegaan door een vergelijking te trekken naar zijn werk als orgaisatie activist. Hij gelooft ook dat de mens in een transformatie zit naar een ander bewustzijn. Na de ontwikkeling van de mens tot individualist zoekt de mens naar nieuwe verbinding. Hij noemde het voorbeeld dat Twitteren een teken/vorm hier van is.

Vanmorgen toen ik was begonnen met het bevestigen van de stoelzitingen kwam er een vrouw voorbij die mij aansprak en vervolgens een waterval aan verhalen over mij heen storte. Achteraf was ik verbaasd en gefascineerd dat iemand in een half uur haar hele levensverhaal aan mij kon vertellen. Het begon met ‘ dingen’ op de camping maar al snel gingen de verhalen over haar kinderen en school (het systeem), problemen in de wijk (integratie), zijzelf opgevoed als straatvechter, homosexualiteit, haar ouders analfabeet en smid, groot gezin en alcoholproblemen, tot haar werk in de zorg. Wat haar met name stoort is de intolerantie van mensen en het werken/leven vanuit het boekje. In haar werk heeft ze dingen gedaan die ze niet op haar werk vertelde aangezien ze dacht dan al lang ontslagen geweest te zijn. De hele lijn in haar verhaal was dat ze het zo verschrikkelijk vindt hoe mensen met elkaar omgaan en dat ze meedoen aan het systeem waarin we zitten. Maar, zei ze: “ Het lijkt nu allemaal zo zwaar en negatief maar straks lig ik weer plat van het lachen.”

Naast het afronden van het aanplakbord heb ik vandaag de Hoogslaper en de Comforter geinstalleerd. Ik kreeg net te horen dat er verontruste ouders zijn die bang zijn dat hun kinderen uit de installaties zouden kunnen vallen. Ik hoop dat ik ze er van kan overtuigen dat het volgens mij niet nodig is. Ik heb de ervaring dat kinderen er niet inklimmen als ze niet durven. Wat ik me ook voor kan stellen is dat ze het zelf eng vinden en dat het daarom voor hun kinderen ook eng is. Maar kinderen zijn erg flexibel en doen iets of doen het niet als ze het eng vinden. Wordt vervolgd...

Hall of fame...

Willemieke (de algemeen manager) kwam nog even langs en merkte op dat ik m'n handafdruk in het beton moest zetten. Het klinkt misschien raar maar het had toch wel iets plechtigs. Ik had stevig mijn hand erin gezet en Willemieke kraste mijn naam erin. "Zo, voor het nageslacht." Morgen gaat het zand erover maar het gaat om het idee.
Tegenover het aanplakbord hebben we ook maar meteen de fietsenstalling bij het internethuisje aangelegd. Altijd staan er willekeurig fietsen om het huisje tegen de lantaarn paal of erger het wandelgebied. Tijd dus voor een plek om de fietsen een plek te geven.

Convoi exeptionel...

Ik werd vandaag door Fedde uit m'n bed gebeld aangezien ik een afspraak met hem had om het nieuwe aanplakbord te installeren. Zonder koffie en m'n ogen uitwrijvend snelde ik me naar Paradise. Het verloop van de dag is te zien in het fotoverslag. Morgen komt het bord erin en worden de stoeltjes erop gemaakt aangezien het beton nog moet drogen.
Gisterenavond heb kwam ik tijdens m'n avondwandeling nog een moeder met 3 jochies tegen. Ik kwam met ze in gesprek met ze door een persoonsverwisseling maar die greep ik natuurlijk an om het over mijn aanwezigheid te hebben. Toen ik de kaart gaf bleek meteen dat de moeder het werk al gezien had en speelde daar meteen op in door de jongens te vragen aan wat hun de kaart deed denken. Tuurlijk, de stoeltjes. De jongens vonden het zo leuk om een kaart te krijgen dat ze er een handtekening op wilde hebben. Al zwaaiend en roepend namen we afscheid.
Tijdens het werken aan het bord hoorde ik 2 vrouwen opmerkingen maken over het 'Innig gesprek':"Nou, dat moet te maken hebben met Irene (red. prinses Irene)." Dat was eigenlijk al de 2de keer vandaag. Wat grappig toch dat het treehuggen en spiritualiteit zo is ingeburgerd dat er vrij laconiek even opgemerkt wordt; "Oh, daar kun je met bomen praten.' Niet dat ik dat voorsta maar je kunt je gesprek wel wat verder inzetten.

Kroller Muller Museum

Zaterdag ben ik even van de camping geweest om een aantal installaties te plaatsen op de Zoele Zomeravonden in de beeldentuin van het Kroller Muller Museum. Het was zeer geslaagt. Veel gesprekken gevoerd op de Praatwagen waaronder een gesprek met Minister van Landbouw Gerda Verburg. Ik heb een zeer interessant gesprek met haar gevoerd waar ik natuurlijk niet verder over uit kan wijden.
Vandaag weer terug op de camping. Ik heb kennis gemaakt met m'n nieuw buren uit Hengelo. De dochter (+/-7 jaar) van de familie kwam meteen nieuwsgierig naar me toe om te vragen wat voor kunst ik dan maakte. Ik gaf haar een ansichtkaart en een brochure van het instituut. Het was mooi om te horen dat de vader, tijdens het eten, de brochure met de familie doornam.

Aankonigings bord annex ontmoetingsplaats...

Ik ben lekker bezig geweest van de week. Ik heb een nieuw aankondigings bord gemaakt dat maandag geplaatst zal worden tegen over het internethuisje. Ik zal er de hele dag bezig zijn dus kom langs als je zin hebt.
Zoals jullie wellicht is opgevallen is de For your eyes only weg. Donderdag werd namelijk een onderdeel los op de grond gevonden. Het is er inmiddels weer aangelast en zal ook volgende week weer terug gezet worden. In de tussentijd zal het zaterdag een onderdeel vormen van een bijdrage van het Instituut aan de Zwoele Zomernachten in het Kroller Muller Museum. Foto's en een verslag volgt.

Gisteren toen ik in de doucheruimte kwam zei ik 'hallo' tegen de 3 aanwezige jongetjes. 'HALLO!' kreeg ik terug. Een van de broertjes (8-10 en 12 schat ik) zei dat hij het in de Vuurtoren veel leuker vond. De mensen zijn veel aardiger dan bij de Egel.
Ik vraag me vaak af hoe dat nou zit met het Hallo en Goeiemorgen. Soms denk ik dat ik er niet in moet overdrijven maar toch merk ik bijna altijd dat mensen het wel op prijs stellen als je het wel doet. Er komt dan ineens een lach naar voren of een blij geluid. Gewoon doen dus als je er zin in hebt!

Praatjeswagen

Ik zit hier nu 1 1/2 week en er is een hoop gebeurt. Ik heb 3 installaties geplaatst waar veel gebruik van wordt wordt gemaakt. De Treehugger in de Pan en bij de receptie de For your Eyes Only en het 'Innig gesprek'om de boom. Het is leuk om te zien hoe mensen er op reageren en er gebruik van maken. Het is een mooie manier om meteen een praatje aan te knopen. Gisteren ben ik met de Mobile Communication Object (in de volkesmond al de 'Praatjeswagen') voor het eerst het terrein op geweest. Het is een hele makkelijke manier om contact te maken.
Maandag ga ik beginnen met het maken van een nieuw aankondigingsbord bij de ingang. Tussendoor zal ik mijn rondes blijven maken met de Praatjeswagen. Als je een praatje wilt? Trek me dan even aan m'n jasje.